Κρίση; Ποιά Κρίση;

Ο Jean Gaudrey είναι Γάλλος οικονομολόγος ειδικευμένος στα οικονομικά
των υπηρεσιών, ομότιμος τώρα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Lille 1
. Γράφει στο μπλόγκ του για
τα εναλλακτικά οικονομικά (Alternatives économiques) κάποια πολύ
ενδιαφέροντα πράγματα. Τέτοιο είναι ένα πρόσφατο άρθρο του με τίτλο "Η
κρίση τέλειωσε... για τους πολύ πλούσιους. Πότε λοιπόν θά 'χουμε μια
παγκόσμια φορολόγηση;"
Τα στοιχεία του Gaudrey προέρχονται από την ετήσια "Έκθεση του
Παγκόσμιου Πλούτου" ("World Wealth Report") που πρόσφατα εκδόθηκε, τον
Ιούνιο του 2010, από τους Capgemini & Merrill Lynch, γνωστούς και μη
εξαιρετέους..
Όπως λοιπόν λεει η έκθεση αυτή, τα "άτομα ψηλής καθαρής αξίας," "high
net worth individuals" (HNWIs), δηλαδή, αυτοί που κατέχουν πάνω από
ένα εκατομμύριο δολλάρια διαθέσιμα για άμεσες επενδύσεις (εξαιρουμένων
των κεφάλαιων τους που δεσμεύονται στις κύριες κατοικίες τους),
βρίσκονται στα ίδια επίπεδα σχετικής κρίσης με εκείνα πριν το 2008.
Φυσικά η ταχύτατη ανάκαμψή τους οφείλεται στα χρήματα που έρριξαν οι
κυβερνήσεις στις τράπεζες για να τους διασώσουν, αφού η νεοφιλελεύθερη
προτεραιότητα είναι να σωθούν πρώτα οι μεγαλοκαρχαρίες για να
διατηρηθεί το ανταγωνιστικό-βάρβαρο "φυσικό" οικοσύστημα της
παγκόσμιας οικονομίας, σύμφωνα με τον περιβόητο νόμο του Malthus,
φυσικά. Ο Gaudrey υπολογίζει ότι αυτοί οι "πολύ πλούσιοι" είναι
περίπου 10 εκατομμύρια άνθρωποι (δηλαδή, περίπου το 0.15% του
παγκόσμιου πληθυσμού) και το 53.5% αυτών βρίσκεται (πού αλλού;) στις
ΗΠΑ, την Γερμανία και την Ιαπωνία. Αλλά και μεταξύ τους, όπως εκτιμά ο
Gaudrey, υπάρχουν φοβερές ανισότητες: οι "πολύ πολύ πλούσιοι," οι
"Ultra-HNWIs," δηλαδή, αυτοί που έχουν σε άμεση διαθεσιμότητα για
επενδύσεις πάνω από 30 εκατομμύρια δολλάρια, δεν είναι παρά 93.000
άτομα, δηλαδή, το 0.9% των "πολύ πλούσιων," οι οποίοι όμως κατέχουν το
35.5% του συνολικού πλούτου όλων των HNWIs, που είναι 13.850
δισεκατομμύρια δολλάρια..

Αυτό λοιπόν που, εντελώς συντηρητικά, προτείνει ο Gadrey είναι ότι μια
φορολόγηση της τάξης του 1.5% των κεφαλαίων τους, την οποία θα πλήρωνε
το 0.15% των πλουσιότερων από τους "πολύ πολύ πλούσιους," θα
ισοδυναμούσε με περίπου 600 δισεκατομμύρια δολλάρια, δηλαδή, θα
μπορούσε άνετα να καλύψει τους Στόχους Ανάπτυξης της Χιλιετίας του ΟΗΕ
(Millennium Development Goals). Επιπλέον, αν μια τέτοια φορολόγηση
ήταν αληθινά παγκόσμια, θα τους εμπόδιζε να μετέφεραν τα κεφάλαιά τους
από χώρα σε χώρα.

Επομένως, όπως μας θυμίζει αυτές τις μέρες ο Loïc Wacquant στο μπλογκ
του, έχει πλέον μεγάλη πολιτική επικαιρότητα η έννοια της "υπερεθνικής
καπιταλιστικής τάξης" (transnational capitalist class ή TCC)
Απόσπασμα από μαίηλ που έλαβα από τον Μωυσή Μπουντουρίδη