Το έλαβα με το ταχυδρομείο από τον φίλο Αργύρη:
Γειάσου Γιώργο
Όταν τα κοράκια επιτίθενται στους εχθρούς ή στη λεία τους, στοχεύουν κατα προτίμηση στα μάτια. Μεταξύ τους όμως υπάρχει αλληλοκατανόηση και ένα είδος σεβασμού, οπότε “κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει”.
Η φράση αυτή αποδίδεται στον αρχαίο κρητικό φιλόσοφο Επιμενίδη.
Παρόλο που αδικούμε τα κοράκια συγκρίνοντάς τα με τους ανθρώπους, ας ζητήσουμε την κατανόησή τους και ας θεωρήσουμε ότι με τη σύγκριση αυτή αναβαθμίζουμε κάποιους ανθρώπους στο επίπεδο των κορακιών.
Κοράκια
Κόρακας είδε κόρακα
Να κλέβει ένα τυρί
Και προσποιήθηκε ευθύς
Πως σφόδρα απορεί.
«Συνάδελφε, τι ειν’ αυτά;
»δε ντρέπεσαι λιγάκι!»
«Ησύχασε, συνάδελφε,
»να, πάρε κομματάκι»
Κόρακας είδε κόρακα
Στο νόμο ν’ ασελγεί
Και του πε: «τι στον κόρακα
»κάνεις εσύ εκεί;»
Κι ο κόρακας, ο ασελγών:
«Ηρέμησε, αδελφάκι,
»κοινός μας είναι ο αγών
»είμαι κι εγώ κοράκι»
Κόρακας άλλου κόρακα
Μάτι ποτέ δεν βγάζει
Μόνο του λέει «σ’ εώρακα»
Και κάνει πως τον κράζει.
Όμως, σε λίγο, ο πονηρός,
Μαζί του τακιμιάζει
Αφού ’ναι κόρακας κι αυτός
Και σ’ όλα του, του μοιάζει
Κυριακή 22 Μαΐου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου