Προς όσους παραμένουν και μπορούν ακόμα να είναι καταναλωτές!

Αν κάθε Έλληνας καταναλωτής καταφέρει μέσα στο 2012 να αγοράσει ελληνικά ντόπια προϊόντα αξίας 1.000 ευρώ στη θέση εισαγόμενων προϊόντων που αγόρασε πέρυσι, τότε θα προστεθεί στην προβληματική ελληνική οικονομία το αστρονομικό ποσό των 12 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ολόκληρο το περιβόητο ΕΣΠΑ που υποτίθεται ότι θα αναζωογονούσε τη χώρα, είναι 18 δισεκατομμύρια για τέσσερα χρόνια. Αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει η είσοδος 12 δις ευρώ τον χρόνο στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα; Τι ανάσα θα είναι για κάθε περιοχή και τη τοπική της οικονομία; τι ελατήριο θα δώσει στους ντόπιους παραγωγούς να συνεχίσουν ή να στραφούν στη παραγωγή ντόπιων προϊόντων και στη δημιουργία αντίστοιχων νέων θέσεων δημιουργικής απασχόλησης;

Στροφή στο ελληνικό ντόπιο τρόφιμο και ποτό, στροφή στον παραγωγό αυτών των προϊόντων. Και σιγά-σιγά, στροφή στο ελληνικό ρούχο και το ελληνικό παπούτσι.
Μην ψαρώνετε από τα πολυδιαφημισμένα ξένα προϊόντα, μη θεωρείτε μόδα την κατανάλωση τους.
Οι πολυεθνικές του τροφίμου, του ποτού, του ρούχου, της συσκευής, μας έκαναν να τρώμε πλαστική τροφή και να ξεχάσουμε την κατάλληλη για κάθε εποχή χωριστά μεσογειακή διατροφή, να ντυνόμαστε με τρόπο που δεν μας ταιριάζει, να πίνουμε ουίσκια και βότκες και να ξεχάσουμε το ντόπιο κρασάκι και τσίπουρο κ.λπ., κ.λπ.
Η ματιά μας πρέπει να είναι ανοικτή στον κόσμο, αλλά όχι ως το σημείο να περιφρονήσουμε τους εαυτούς μας και να υιοθετήσουμε συμπεριφορές συλλογικής καταστροφής μας.
Ως εδώ.
Αξίζουμε πολύ περισσότερα και ως παραγωγοί και ως καταναλωτές και ως αυτεξούσιοι πολίτες.
Βέβαια αξίζουμε να απολαμβάνουμε και ποιότητα και υγεία μέσω της κατανάλωσής μας. Τα προϊόντα της τοπικής αγοράς μπορούν πιο εύκολα να επιλέγονται από τους καταναλωτές τους με βάση την ποιότητα και την υγεία. Το να στηρίζουμε παραγωγούς της περιφέρειάς μας ή της χώρας μας, δε σημαίνει ότι πρέπει να πάψει να μας ενδιαφέρει και η κριτική πλευρά: η ποιότητα των προϊόντων, ο χρόνος ζωής τους, οι συνθήκες που παράγονται, η τιμή και το περιθώριο κέρδους.
Όσον αφορά λοιπόν στη ποιότητα των διατροφικών προϊόντων θα πρέπει να προτιμάμε εκείνα που είναι όσο γίνεται πιο απαλλαγμένα από γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς (γ.τ.ο)- μεταλλαγμένα και από χημικές ουσίες που επιβαρύνουν και την υγεία μας και το περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Τέτοια προϊόντα είναι τα βιολογικά και οικολογικά. Μπορεί να έχουν μεγαλύτερο κόστος παραγωγής –προς το παρόν-αλλά αξίζει η υποστήριξή τους γιατί και αυξάνουν και τις θέσεις εργασίας(μη μηχανοποιημένες καλλιέργειες-εκτροφές) και μειώνουν το κόστος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψής μας.
Το να επιλέγεις προϊόντα που δεν έρχονται από μακριά, είναι ταυτόχρονα και οικολογικό καθώς οι μεταφορές μεγάλων αποστάσεων επιβαρύνουν το κλίμα.
Δεν καλούμε βέβαια σε αδιάκριτο μποϋκοτάζ στα ξένα προϊόντα ή τα προϊόντα μιας ολόκληρης χώρας, γιατί μπορεί σε αυτά να υπάρχουν και ποιοτικώς καλά και υγιεινά βιολογικά προϊόντα, αλλά υπάρχει διαφορά μεταξύ βιολογικών και οικολογικών προϊόντων. Ένα βιολογικό προϊόν μπορεί να είναι υγιεινό π.χ. αλλά δεν είναι κατ` ανάγκη και οικολογικό, αν έρχεται από πολύ μακριά και έχει καταναλωθεί πολύ ενέργεια κατά τη μεταφορά, συσκευασία και συντήρησή του.
Η λύση και για τη σημερινή κάθε μορφής-και όχι μόνο οικονομικής- κρίση που περνάμε σα χώρα είναι να στραφούμε προς μια οικονομία της εγγύτητας, που όμως θα πρέπει να έχει τα χαρακτηριστικά της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της συνεργατικής-συνεταιριστικής εργασίας, του μικρότερου δυνατού οικολογικού αποτυπώματος. Μια τέτοια οικονομία πέρα του ότι θα βοηθά στην επανεκτίμηση των δυνατοτήτων μας σαν άνθρωποι, θα μας βοηθήσει ταυτόχρονα να αποκτήσουμε και αυτοεκτίμηση μέσα από τη μετατροπή μας από απλούς καταναλωτές προϊόντων και υπηρεσιών, σε παραγωγούς κάθε είδους αξιών, υλικών και πνευματικών. Φτωχός δεν είναι όποιος δεν έχει χρήματα, αλλά αυτός που δεν είναι σε θέση να κάνει κάτι για να προσφέρει στον εαυτό του και στους άλλους, ώστε με τη σειρά του να απολαύσει και αυτά που θα του προσφέρουν οι άλλοι.