Στο νομοσχέδιο προτείνεται η πολεοδόμηση του χώρου του πρώην Αεροδρομίου και της παράκτιας ζώνης, με σκανδαλώδεις όρους δόμησης, με όλες σχεδόν τις Χρήσεις Γης να επιτρέπονται, και με το να αναιρείται η προστασία αιγιαλού και παραλίας από τη δόμηση και την εκμετάλλευση. Καμία δέσμευση για τους χώρους πράσινου δεν υπάρχει ενώ πουθενά δεν αναφέρεται ότι το πάρκο αυτό θα είναι κοινόχρηστο. Βρισκόμαστε λοιπόν αντιμέτωποι, για πρώτη φορά, με την εκποίηση δημόσιου χώρου χωρίς όρους, και με την καταστρατήγηση όλων των νόμιμων κανόνων και διαδικασιών σχεδιασμού. Να σημειωθεί ότι η συνέχιση της δόμησης στην Αττική είναι αντίθετη και με τις αρχές του Ρυθμιστικού Σχεδίου, διότι υποβαθμίζει το περιβάλλον και το κυκλοφοριακό της. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο χώρος του Ελληνικού είναι ο τελευταίος μεγάλος ελεύθερος χώρος-απόθεμα για δημιουργία του αναγκαίου πράσινου στην Αττική, ιδιαίτερα μετά την καταστροφική πυρκαγιά της Πάρνηθας. Αν κτισθεί χωρίς να υπάρχει ανάγκη, θα χαθεί για πάντα η ελπίδα δημιουργίας ενός πραγματικού Μητροπολιτικού Πάρκου.
Η οικονομική κρίση δεν μπορεί να είναι άλλοθι για περαιτέρω υποβάθμιση των συλλογικών αγαθών. Η αντιμετώπιση του δημοσιονομικού χρέους δεν πρέπει να γίνει με εκτίναξη του ήδη τεράστιου στη χώρας μας περιβαλλοντικού χρέους
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου