Επιστροφή προς τα ... μπρος!

Επιστροφή προς τα ... μπρος!

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ

ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ
ΝΑ ΘΕΜΕΛΕΙΏΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΌ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉΣ ΙΣΌΤΗΤΑΣ

Αποανάπτυξη-Τοπικοποίηση -Αυτονομία- Άμεση Δημοκρατία-Ομοσπονδιακός Κοινοτισμός

Τον Μάιο του 2020, μια ομάδα περισσότερων από 1.100 υποστηρικτών της «Αποανάπτυξης», υπέγραψε ένα μανιφέστο καλώντας τις κυβερνήσεις να αδράξουν την ευκαιρία και να στραφούν προς ένα «ριζικά διαφορετικό είδος κοινωνίας, αντί να προσπαθούν απεγνωσμένα να θέσουν ξανά σε λειτουργία την «καταστροφική ανάπτυξη». Η Συνδημία του κοροναϊού δείχνει ότι θα χρειασθεί να γίνουν μεγάλες αλλαγές, αν δεν θέλουμε να πάμε στην κατάρρευση! Ειδικά για την μετά-COVID Ελλάδα: Για να ξεφύγει η χώρα από τη μέγγενη των χρεών, από την φτωχοποίηση και το πολιτισμικό αδιέξοδο, καθώς και από την κατάθλιψη και την μεμψιμοιρία στην οποία έχει πέσει ο πληθυσμός της-ιδίως μετά το σοκ της πανδημίας και τον εγκλεισμό του στα σπίτια- θα χρειασθεί, μετά το πέρασμα της καταιγίδας, να αναπτερωθεί το ηθικό του μέσα από μια στροφή προς μια ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση . Εφαλτήρας μπορεί να γίνει ο αγροδιατροφικός τομέας και στη συνέχεια ο μεταποιητικός ένδυσης- υπόδησης, ο ενεργειακός και ο ήπιος ποιοτικός τουρισμός να την συμπληρώσουν. Είναι μια εναλλακτική στη σημερινή κυρίαρχη κατεύθυνση, που δεν χρειάζονται κεφάλαια, ξένες επενδύσεις, χωροταξικά σχέδια, υπερτοπικές συγκεντρώσεις, μεγαλεπήβολα και εξουθενωτικά μεγέθη και ρυθμούς. Η κατεύθυνση της Αποανάπτυξης-Τοπικοποίησης -Αυτονομίας- Άμεσης Δημοκρατίας-Ομοσπονδιακού Κοινοτισμού θα μπορούσε να είναι η διέξοδος για την χώρα, στην μετά-COVID εποχή!

Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

Πέρα από τις εκλογές;

Του Κώστα Χαριτάκη


Έχει νόημα, άραγε, να συζητάμε λίγες μέρες πριν τις εκλογές, με θέμα “πέρα από τις εκλογές”; Πολλοί θεωρούν περιττή πολυτέλεια ή εγκληματική αφέλεια μια τέτοια συζήτηση. Κατηγορούν, μάλιστα, όσους αρνούνται να σκεφτούν και να πράξουν με τους όρους της “εκλογικής ατζέντας” ότι εγκαταλείπουν την “Πολιτική”, για θολές, αποσπασμένες από την πραγματικότητα, θεωρητικές φλυαρίες...
Αν όμως, όπως λένε ορισμένες ψυχαναλυτικές θεωρίες, η πραγματική “πραγματικότητα” είναι το “απωθημένο”, το “ακατανόμαστο”, αυτό που πρέπει να κρυφτεί βαθιά μέσα στην “πραγματικότητα”, ακριβώς για να μπορέσει αυτή να συνεχίσει να λειτουργεί ομαλά, τότε μήπως αυτές οι “θεωρητικές φλυαρίες” που αποσκοπούν να σκάψουν κάτω από την επιφάνεια, να εξορύξουν αυτό που δεν λέγεται και να κονιορτοποιήσουν τις συνήθεις “αυτονόητες παραδοχές”, βρίσκονται τελικά πιο κοντά στην πραγματικότητα;
Για παράδειγμα, οι αγωνίες, οι προσδοκίες, οι απαιτήσεις, με τις οποίες έχει επενδυθεί η μεθαυριανή εκλογική μάχη μήπως αποτελούν μορφές συγκάλυψης και “εξομάλυνσης” των πραγματικών ερωτημάτων που διακυβεύονται αυτή την εποχή; Δεν εννοώ ότι δεν είναι υπαρκτές για κάθε ξεχωριστό άνθρωπο που τις προβάλλει στην εκλογική επιτυχία του ενός ή άλλου κόμματος, αλλά το ότι η συνολική λειτουργία αυτής της προβολής είναι πρωτίστως μια κατεργασία των ανησυχητικών σκέψεων ώστε να κλείσει το τραύμα της κοινωνικής καταστροφής που ζούμε, με όρους επιστροφής σε μια “ομαλότητα” που θα μας επιτρέψει εντέλει να ζούμε, λίγο πολύ, όπως ζούσαμε.
Η εκλογική διαδικασία, και η πολιτική όταν ορίζεται με κέντρο την αντιπροσώπευση και τη διάταξη των κομματικών σχηματισμών, είναι ο κατεξοχήν μηχανισμός “προφύλαξής” μας από το “αδύνατο”, ο μηχανισμός επαναφοράς μας στο “δυνατό”, στο ρεαλισμό των κυβερνητικών λύσεων διαχείρισης της υπάρχουσας κατάστασης, ακριβώς για να αποφύγουμε το τραύμα της συνάντησής μας με το χάος του “αδύνατου”.

Η συνέχεια:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου