Το πρόταγμα για Κοινωνικοποίηση (αδιάρρηκτα συνδεδεμένο με εκείνο για Τοπικοποίηση)
της παραγωγής και της παροχής υπηρεσιών προς εξυπηρέτηση βασικών
ανθρώπινων και κοινωνικών αναγκών προβάλλει : α) Ως αδήριτη
ανάγκη για να συμβάλλει στην αντιμετώπιση και την υπέρβαση των
ασύλληπτων αδιεξόδων, τα οποία έχει δημιουργήσει και εξακολουθεί να
επισωρεύει, σε οικονομικό-εργασιακό-κοινωνικό-πολιτικό και οικολογικό
επίπεδο, το οικονομικό σύστημα (καπιταλισμός ονομάζεται) που έχει
αναγάγει τη μεγιστοποίηση του προσωπικού/του ιδίου οικονομικού κέρδους
και συμφέροντος σε υπέρτατη αξία της ζωής αδιαφορώντας για τις
επιπτώσεις, β) Ως διέξοδος ανάμεσα στις συμπληγάδες πέτρες από
τη μία πλευρά του διακατεχόμενου από εντονότατο κρατισμό και
αναποτελεσματικότητα ελληνικού κρατικού, δημόσιου και δημοτικού, τομέα
και από την άλλη πλευρά του σίφουνα της Ιδιωτικοποίησης που βρίσκει ως
εκ τούτου το έδαφος προετοιμασμένο και σαρώνει (και) το δημόσιο χώρο.
Προβάλλει με λίγα λόγια ως διέξοδος ανάμεσα στις συμπληγάδες πέτρες του Κρατισμού και της Ιδιωτικοποίησης.
...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου